Gönül Nuhoğlu - Toz ve Gölge

Toz ve Gölge - 2002

Ölümlülük , dünya üzerindeki herşeyi değiştirebileceği ve kendine uyarlayabileceği inancından beslenen insanoğlunun en büyük yenilgisidir.Ölümsüz eserler vermek yoluyla ,bedeninin ölümlülüğünü düşüncenin ölümsüzlüğüyle alt etme çabası,insanın ölümlülük karşısındaki en masum çabalarındandır; tarih, yönetici sınıfların adlarını ölümsüzler listesine yazdırmak için yaptığı fetihlerin kaydıdır.Dünya yüzündeki savaşlar,Yahudi soykırımı,etnik ‘’temizlik’’ hareketlerinin tümü , ölümlülüğün kaynağı olarak görülen ‘’kirliliği’’ kan akıtarak ortadan kaldırmak ve böylece ölümsüzlüğe yaklaşmak için yapılmış katliamlardır.Sağlık alanındaki bütün ‘’gelişmeler’’hastalıklara karşı alınan önlemler, spor yapmak. Beslenme rejimleri,hijyen saplantısı… bunların hepsi ,modernitenin başa çıkamadığı ölümlüğün yapısını sökerek onu baş edilebilir parçalara ayırma stratejisinin öğeleridir.Modernite, ölümü tecrit etmiş , mezarlıkları ve cenaze törenlerini günlük yaşamın uzağına taşımış,adeta kişisel bir suça dönüştürmüştü: Nedensiz ölüm yoktur; ölen ya sigara içtiği için , ya spor yapmadığı için, ya hastalıklara karşı gerekli önlemler almadığı için , ya da karşıdan karşıya geçerken sağına soluna bakmadığı için ,vb ölmüştür. Suçludur ! Yaşamı sürekli bir tiyatro sahnesine dönüştüren postmodernite ise, ölümü haber bültenlerinde bir sonraki habere kadar akılda kalacak bir olaya dönüştürür; ölümsüzlük ,televizyon ekranlarında bir kaç saniye görünerek şöhret olmakta yatar. Ölüm, yaşamın nihai olarak sona erişi değil , şöhretin zirvesinden düşüp,ortadan kaybolmak demektir. Ortadan kaybolma, ölümlülük karşısında postmodernitenin yaşam stratejisidir.(1) Sergi ,Kulislere tıkışıp oyundaki sıramızın gelmesini beklediğimiz bu tiyatro sahnesinde,izleyiciyi farkındalık düzleminde kendini gerçekleştirmeye davet ediyor. ‘’ Ölümlülük, Ölümsüzlük ve Diğer Hayat Stratejileri’’ Zygmunt Bauman, Ayrıntı Yayınevi